Φιλιππινέζικες Πολεμικές Τέχνες – Πλήρη και ολοκληρωμένα συστήματα σύγχρονης και ρεαλιστικής αυτοπροστασίας.
Το Fcs Kali είναι μία σύγχρονη Πολεμική τέχνη Kali-Arnis-Eskrima με Φιλιππινέζικες και Αμερικάνικες καταβολές. Η γενική κατηγορία Πολεμικών Τεχνών Kali-Arnis- Eskrima αναφέρεται στις πολεμικές τέχνες που προέρχονται από το σύμπλεγμα 7000 νησιών που ονομάστηκαν Φιλιππίνες το 1543, προς τιμήν του Ισπανού κατακτητή Βασιλιά Φιλίππου του 2ου.
Η ιστορία των Φιλιππίνων είναι μια ιστορία συνεχών συγκρούσεων με κατακτητές, ενόπλων μαχών σώμα με σώμα και ενός διαρκούς αγώνα επιβίωσης του λαού λόγω οικονομικών, κοινωνικοπολιτικών και γεωφυσικών συνθηκών που επικρατούν και τον δοκιμάζουν ακόμα και μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, οι παραδοσιακές Φιλιππινέζικες Πολεμικές Τέχνες (ΦΠΤ) έχουν επιρροές από Κινέζικες, Ινδονησιακές, Μαλαισιανές, Αγγλικές και Ισπανικές πολεμικές τέχνες ως αποτέλεσμα αποικιών και κατακτήσεων.
Όλων των ειδών οι λεπίδες, από μικρό μαχαίρι έως μεγάλο σπαθί, και η χρήση του ραβδιού (διαφόρων μεγεθών), κυρίως μετά την κατάκτηση τους τον 16ο αιώνα από τους Ισπανούς, έγιναν τα όπλα σήμα κατατεθέν της Φιλιππινέζικης τεχνοτροπίας Πολεμικών τεχνών.
Η συνεχής δοκιμή και διαμόρφωση της Φιλιππινέζικης τεχνοτροπίας μέσα από αληθινές και συχνά δολοφονικές ένοπλες συγκρούσεις και η προφανής επιτακτική ανάγκη αποτελεσματικότητας , ως μοναδικό μέσο επιβίωσης, καθιέρωσαν και διαμόρφωσαν, ένα πλήρες ένοπλο και άοπλο σύστημα πρακτικής και ρεαλιστικής αυτοάμυνας. Ένα σύστημα αυτοάμυνας που στηρίζεται κυρίως στην επιθετική τακτική και στην μάχιμη χρήση – εκπαίδευση των όπλων από τα οποία αποτελείται.
Έτσι η εξάσκηση γίνεται σε ζευγάρια με πολλές βοηθητικές ασκήσεις ροής, ρεαλιστικά σενάρια μάχης και τακτικές επιθετικής στρατηγικής. Η εκπαίδευση έχει πάντα δυο διαστάσεις: αυτήν του Τροφοδότη(Feeder- επιτιθέμενος) και αυτήν του Δέκτη( Receiver-αμυνόμενος) όπου ο κάθε ασκούμενος εκπαιδεύεται ξεχωριστά και σε συνδυασμό δίνοντας ισάξια σημασία.
Ένα σύνηθες λάθος που κάνουν όσοι βλέπουν επιφανειακά τις ΦΠΤ είναι να συγχέουν λανθασμένα, την μέθοδο ρεαλιστικής μάχης και αντίληψης των τεχνών αυτών, με τις ασκήσεις ροής και κινητικών δεξιοτήτων που παρουσιάζονται στα βίντεο και στις επιδείξεις. Αποτέλεσμα αυτού να θεωρούν εσφαλμένα τις ΦΠΤ ως μη ρεαλιστικά συστήματα. Αντίληψη που η Ιστορία μόνο των Φιλιππίνων, έχει αιώνες τώρα καταρρίψει .
Ένα δεύτερο πιο σημαντικό λάθος για εμάς, που συχνά συναντιέται, είναι πολλοί να θεωρούν τις ΦΠΤ ακραίες τέχνες, προς αποφυγή (εξαιτίας της επιθετικής εκπαίδευσης του μαχαιριού) και να τις χαρακτηρίζουν “Δολοφονικές” και “Αήθεις”. H άποψη αυτή είναι όσο πιο μακριά από την αλήθεια γίνεται. Είμαστε οι πρώτοι που συμβουλεύουμε τους μαθητές μας να αποφεύγουν τις συμπλοκές με μαχαίρια. Οι πρώτοι που γνωρίζουμε καλά πως σε μια μονομαχία με μαχαίρια ο καλύτερος μαχητής του κόσμου και με όλη την τύχη μαζί του, έχει 33% πραγματικό ποσοστό επιτυχίας . Αν βρεθεί άοπλος εναντίων μαχαιριού το ποσοστό μικραίνει δραματικά. Όσο περισσότερο εκπαιδευόμαστε στην λεπίδα τόσο περισσότερο μαθαίνουμε να την σεβόμαστε αλλά και να φοβόμαστε την τρομακτική δύναμη της.
Οι λόγοι που εκπαιδευόμαστε στην επιθετική, μάχιμη χρήση του μαχαιριού είναι δύο:
Πρώτον, θεωρούμε πως για να μπορεί κανείς πραγματικά να αντιμετωπίσει το μαχαίρι σε συνθήκες συμπλοκής πρέπει πρώτα να γνωρίζει την πραγματική χρήση του, όπως την μορφολογία του, τις κινησιολογικές ιδιαιτερότητες του, το μέγεθος της δύναμης και της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει. Θεωρούμε λοιπόν πως η πραγματική γνώση αντιμετώπισης του μαχαιριού δεν πετυχαίνεται απλά με μονοδιάστατη στατική εκπαίδευση Δέκτη(receiver) ή/και μέσω ενός ορισμένου αριθμού παγιωμένων τεχνικών, καθώς ο αμυνόμενος αγνοεί βασικούς κανόνες και αρχές του όπλου, που ο ανεκπαίδευτος επιτιθέμενος παραβάτης έχει εμπειρικά κατανοήσει και μόνο από την επανάληψη της χρήσης του.
Δεύτερον, αυτό που γίνεται εύκολα κατανοητό είναι πως η συμπλοκή με μαχαίρι δεν μπορεί να παραλληλιστεί με την άοπλη μάχη (ή άλλων όπλων). Ο συνήθης λαϊκός ισχυρισμός ” δέχτηκα μια πυγμή αλλά μετά του έδωσα δυο που θα τις θυμάται …” δεν ισχύει. Σε εμπλοκή με μαχαίρι πολύ συχνά το πρώτο κτύπημα έχει αποβεί θανάσιμα ικανό ώστε κάποιος να μην θυμηθεί ποτέ ξανά. Όταν λοιπόν μιλάμε για αδυναμία αποφυγής της εμπλοκής και ενδεχόμενη επίθεση εναντίων μας με μαχαίρι, μιλάμε για μάχη προστασίας όχι απλά της σωματικής μας ακεραιότητας αλλά ολόκληρης της ζωής μας. Οι ψευδό- ηθικότητες και η “φιλoσοφική” φιλολογία δεν χωράνε.
Σε αυτές τις δυσοίωνες συνθήκες για την ζωή μας , θα θέλαμε να γνωρίζουμε την μάχιμη χρήση της λεπίδας(-ων) που μας απειλεί και αυτή την γνώση να την χρησιμοποιήσουμε προς όφελος της επιβίωσης μας.
Τέλος, το μαχαίρι είναι δύσκολο να συγκριθεί με άλλα όπλα για επίσης αρκετά σημαντικούς λόγους. Είναι το μοναδικό όπλο με τόσο εύκολη προσβασιμότητα καθώς υπάρχει από εργασιακούς τομείς έως και κάθε κουζίνα του κόσμου. Επίσης είναι αθόρυβο, μικρό και φθηνό, άρα εύκολο στην απόκρυψη και προσιτό στην κατοχή. Ο λόγος λοιπόν που δεν θα βρείτε εύκολα κάποιον να σας απειλεί με σπαθί ή πυροβόλο όπλο είναι ότι το μεν πρώτο δεν μπορεί εύκολα να το κρύψει, το δε δεύτερο να το αποκτήσει. Απόδειξη των παραπάνω είναι τα ετήσια στατιστικά στοιχεία εγκλήματος του FBI για το 2012, όπου τα εγκλήματα πχ. με πυροβόλα όπλα είναι υπό-πενταπλάσια από τα εγκλήματα μαχαιριού. Το μαχαίρι ως όπλο εγκλήματος βρίσκεται πρώτο στην στατιστική, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Και αυτά στην Αμερική του 2012 με την υψηλότερη οπλοκατοχή πυροβόλων όπλων στον κόσμο. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η πιθανότητα να απειληθούμε από μικρή, φτηνή και αθόρυβη λεπίδα παραβατικότητας, είναι μεγαλύτερη από αυτήν κάθε άλλου όπλου και επομένως πιο επιτακτική η ανάγκη αντιμετώπισης και η γνώση της εν δυνάμει χρήσης της.
Εν κατακλείδι, το να εκπαιδεύεται και να ειδικεύεται κανείς στην επιθετική χρήση ενός όπλου, που με μεγάλη πιθανότητα, ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσει στην πραγματική ζωή, μόνο αδιάφορο ή ανήθικο δεν μπορεί να είναι.
Όποια πολεμική τέχνη και να εξασκεί κανείς και όσες αμυντικές τεχνικές να έχει μάθει, δύο τρόποι υπάρχουν να εξακριβώσει την αποτελεσματικότητα των γνώσεων του. Ο πρώτος είναι να δεχτεί πραγματική επίθεση με αληθινό μαχαίρι σε πραγματικές συνθήκες παραβατικότητας, πράγμα που δεν το ευχόμαστε σε κανέναν και ο δεύτερος, να ανταλλάξει γνώσεις και εμπειρία με όποιες τέχνες εκπαιδεύονται και στην μάχιμη χρήση του.
Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε αφελείς, να θεωρούμε πως αντιμετωπίζουμε απόλυτα τις πραγματικές συνθήκες μάχης, όπως δυστυχώς ισχυρίζονται από άγνοια ή εκ του πονηρού, ορισμένες τέχνες.
Είμαστε όμως βέβαιοι πως η εξειδικευμένη μελέτη των ΦΠΤ έχει να προσδώσει στον εκπαιδευόμενο γνώση και κατανόηση βασικών αρχών αυτοπροστασίας απέναντι στην λεπίδα, που ενδεχομένως σώσουν την ζωή του.
Κείμενο: Δημήτρης Μπουδάκης